Al jaren droomde ik ervan om een self drive safari in Afrika te doen. In 2016 is het gebeurd.

Bij toeval kwam ik erachter dat de buurman van de gitarist in onze band, self drive safari's organiseerde. Vrij snel bleek dat ik mij kon aansluiten bij 2 andere stellen die met hem mee gingen. Ik kon als 4e auto alleen met ze mee.

Door deze reis is mijn voorliefde voor 4x4 offroad en overland reizen geboren.

Ik heb geen uitgebreid reisverslag gemaakt van deze tour, wel een foto impressie en wat video.

Bij aankomst op het vliegveld van Kigali (Rwanda), worden we na de nodige controles en bureacratie binnen gelaten. Koffers halen en Frank Peeters staat al klaar om ons op te halen. We rijden naar een buitenwijk in de stad en wat meteen opvalt is dat het hier overal brandschoon is. We komen aan op een plek waar protheses worden gemaakt. Daar staan onze 3 toyota Landcruiser al klaar. Uitgerust met daktenten en alle kampeerspullen die we nodig gaan hebben.

We bezoeken het Genocide monument en dat maakt diepe indruk. Onder de brandende zon wandelen we terug naar onze auto's. Oh ja, stuur zit rechts, maar daar was ik snel aan gewend. Via zandwegen reizen we richting Lake Kivu en strijken we in een best luxe plek neer. De volgende dag staat ons een beklimming van de Nyiaragongo vulkaan in Virunga NP te wachten.

Frank zet ons bij de grens af waar het uren duurt voor de papieren in orde zijn. Als we erdoorheen zijn, worden we door zwaar bewapende rangers met jeeps opgehaald. We rijden door Goma heen dat ergens begin deze eeuw nog door een grote vulkaanuitbarsting getroffen werd. Ik merk dat ik wat bang ben, de mensen hebben verwilderde blikken in hun ogen en het feit dat de jeeps flink doorrijden doet mij vermoede dat het hier voor westerlingen gevaarlijk is.

Een en al armoede om ons heen, mensen moeten hier vechten om te overleven en dat terwijl het land heel rijk is aan dure grondstoffen. Alles verdwijnt in de zaken van de corrupte overheid en grote multinationals die daar miljarden mee verdienen.

We verlaten de stad en gaan via een offroad track een stuk de bergen in. We komen aan bij een ranger station. Verplicht moeten we per persoon 5 liter drinkwater meenemen, en verder warme kleding en eten voor vanavond en morgen ochtend. We overnachten namelijk op de rand van de krater.

We zijn totaal met pakweg 15 mannen en vrouwen en er wordt gevraagd wie er dragers nodig hebben. De rangers kiezen de gelukkigen uit die mee mogen en daarmee redelijk wat kunnen verdienen. Ik krijg een jonge drager mee, die mijn grote rugzak draagt en zelf draag ik mijn camera rugzak (met ook 15 kilo!). 

Als we een half uur op weg zijn komen we een afdalend groepje tegen. 2 dragers slepen een stokoude japanse man mee de berg af. Er staat ons dus wat te wachten! We moeten totaal 1700 meter klimmen over een afstand van c.a. 7 kilometer. We lopen recht omhoog tegen de viulkaan op en al snel lopen we over losliggend lavapuin dat vlijmscherp blijkt te zijn. We zoegen naar boven en maken een paar pauzes. Iedereen is echt bekaf. Als we de top kunnen zien, moeten we nog pakweg 300 klimmen. Ik besluit in mijn eigen tempo gestaag omhoog te gaan omdat ik het iets tragere tempo te vermoeiend vind. Eenmaal boven ben ik helemaal kapot en duik meteen een hutje met matras in om te gaan liggen. De benen zijn helemaal leeg en ik val meteen in slaap in mijn slaapzak. 

De volgende ochtend vroeg wordt ik wakker en ik kijk over de rand van de krater waar een enorme lavazee borrelt. We eten wat licht ontbijt en maken ons op voor de afdaling.

1 grote pot afzien, en af en toe zakken mensen (ik ook) gewoon door onze oververmoeide bovenbenen heen. We snijden ons aan de scherpe stenen en de dragers krijgen van ons allemaal wat extra gewicht. Zij moeten ons hebben uitgelachen want gingen soepel met heel veel gewicht omlaag. We worden beneden weer naar de grens gebracht en komen er redelijk snel doorheen. Frank haalt ons op en lacht ons uit. Ik snap nu wel waarom hij zelf niet meeging. Er wordt heerlijk eten geregeld en het bier vloeit rijkelijk. wat een avontuur was dat!

De volgende dag rijden we langs Lake Kivu en hebben we een prachtige wild camp pot met uitzicht op het meer. In het nabij gelegen dorpje lopen we rond en zien we vrolijk lachende mensen. Ineens komt er een vrachtauto van Heineken voorbij, ja die zitten echt overal.

We bekijken wat vracht en visserbootjes en gaan terug naar ons kamp.

We rijden vandaag naar  Akagera NP, in het oosten van Rwanda. Voordat we daadwerkelijk het park inrijden tanken we de auto's vol en bij een waterput langs de weg vullen we onze drinkwatertanks. We melden ons bij de toegang en Peter overlegd even welke campspots veilig zijn. Helaas is het niet zijn geliefde plek aan het meer. Dar lopen nu opgefokte jonge mannetjes olifanten rond en die zijn erg gevaarlijk. We kiezen een andere plek uit, die is voorzien van beveiliging met electrische draden. De ranger waarschuwd on, er zijn namelijk dit jaar een aantal leeuwen in het reservaat gebracht zodat er ook weer roofdieren in het park de balans kunnen herstellen. Het valt op dat het wild nauwelijk op onze auto's reageerd, dat komt vooral omdat er jaren lang geen roofdieren zijn geweest en ze geen vijanden hadden. Dat veranderd dus nu.

We zetten onze daktenten op en gaan gezamelijk koken. In de avondzon genieten we van een Tusker (lokaal bier). We steken het kampvuur aan en we hebben een gezellige avond.

DE volgende dag rijden we het hele park door naar het Noorden. We zien veel wild en ook enorm veel vogels. Regelmatig stoppen we om te fotograferen. De anderen zitten met 2 in de auto dus die kunnen tijdens het rijden fotograferen, ik helaas niet met mijn zware Canon D5MK3.

Uiteindelijk komen we in het noorden het park weer uit, en Frank zegt over de Radio, VOLGEN! Hij rijd de weg af dwars door het 1,5 meter hoge olifantsgras en na een paar kilometer stoppen we om ons kamp op te slaan. We staan midden in de wildernis en denken helemaal alleen te zijn, maar ineens staan er een hoop kinderen naar ons te kijken terwijl wij het eten aan het maken zijn. Uiteindelijk vertrekken ze en zijn we alleen. We zijn nog niet net klaar met eten en Frank zegt ons dat we in de daktenten moeten kruipen. Hij heft gehoord dat er een troep Hyena's aankomt. Inderdaad een kwartie later (het is al donker) komt de troep door ons kamp, ruikt wat rond en trekt weer verder. Ik val direct in slaap.

Als we de volgende morgen ontbijten zien we links en rechts de antilopen en giraffen langs ons kamp trekken, een surrealistisch gevoel was dat.

We vertrekken uit Rwanda en rijden via stoffige zandwegen richting Lake Bunyonyi

Kabala in Oeganda. Een mooie rit door de groene heuvels. Bij de grens heeft Frank een probleem met de geldigheid van zijn visum. Hij maakt redelijk stampij en er wordt met Kampala gebeld. Uiteindelijk bleek het een misverstand en we kunnen Oeganda in. Wat meteen opvalt is hoeveel zwerfafval hier overal ligt. Enorme hoeveelheden plastic op de grond maar ook hangend in de struiken.

Langs de weg eten we een Rolegg (opgerolde omelet met wat groente vulling) en we gaan naar het meer toe. We verblijven daar op een terrein van een vriend van Frank die er al heel lang woont samen met zijn Oegandeese vrouw. Het laatste stuk langs het meer en om bij zijn vriend te komen is echt pittig offroad en glibberig, maar de auto's hebber er geen moeite mee.

We worden gastvrij onthaald en de vrouw des huizes zet een heerlijke stoofpot op tafel.

De volgende dag gaan we met een motorboot over het meer, we varen naar een eilandje toe waarop een klein ziekenhuis postje zit. Iedereen uit de omgeving komt hier per boot naartoe om de dokters te bezoeken. We kijken wat rond en maken wat foto's om vervolgens door te varen naar een ander eilandje. Daar gaan we lunchen heerlijk in de buitenlucht en genietend van de uitzichten over het meer.

De volgende ochtend reizen we via Kasese en Fort Portal naar Muchison falls. We rijden via het Rwenzori NP waar we door de bergen reizen en een klein traditioneel dorp bezoeken. FRank naamet ons mee in de diverse kleine hutjes en we bezoeken o.a. een traditionele medicijnman. Als we Muchison falls NP binnen rijden zien we veel Impala's en bavianen langs de weg. We rijden over een dirtroad richting de Nijl en slaan pal naast de rivier ons kamp op. We krijgen even een paar rangers op bezoek die ons er nopg even op wijzen dat we langs de waterkant op moeten passen voor de sterke stroming en ook voor nijlpaarden!

We wandelen naar de watervallen en het is een bruut spektakel. Er worden de nodige foto's gemaakt en we gaan terug naar ons kamp. We wassen ons in de rivier en we maken samen eten. Morgen gaan we de nijl oversteken met een veerpont.

De volgende ochtend na een korte rit komen we bij de veerpont. Hij komt net aanvaren en we kunnen meteen de boot op. Een korte overtocht en we arriveren aan de overkant. Daar zit een groepje enthousiaste locals muziek te maken. Wat een leuke ontvangst was dat. We rijden meteen door en na een kwartier stoppen we. Er steekt een family olifanten over onze track. Ze passeren ons op pakweg 50 meter en lijken zich compleet niet aan ons te storen. We vervolgen onze route en we komen kuddes Giraffen en diverse soorten antilopen tegen. Ook zie ik opvallend veel prachtige vogelsoorten. We stoppen ergens langs een meer en daar ligt een groep nijlpaarden in het water. 

Als we kort daarna ergens even stoppen om foto's te maken stijgt er een schoenbekreiger (uiterst zeldzaam) op uit een moeras. Ik maak de nodige foto's en ben verrukt dat ik deze soort heb gezien. Langs slingerende tracks doorkruisen we het gebied en het barst hier van het wild. Grote groepen giraffen, impala's waterbuffels. Er komt gewoon geen einde aan de rijdom van de natuur hier. 

Als we over een smalle dirttrack rijden gebeurd het.... Frank krijgt een frontale aanrijding met een kleine vrachtwagen. De vrachtwagen reed aantoonbaar veel te hard en niet voldoende opzij, en Frank kon nergens meer heen. We denken in de middle of nowhere te zijn maar binnen 10 minuten staat het zwart van de mensen. Iemand belt de politie waar we minstens een uur op moeten wachten. Intussen verwijderen zij de bullbar van Franks auto en leggen die op het roofrack. Het linker spatbord zit tegen het wiel aan en met de highlift jack krikken we dat we op zodat de auto rijdbaar is. De vrachtwagen is niet meer rijdbaar.

Een politieman in een spierwit pak komt aan. Hij kijkt wat rond en ik wijs hem op het langs remspoor van de vrachtwagen (bergop!). Ik moet me er niet mee bemoeien. We rijden een uur naar wat gammele hutjes en dat blijkt het politiebureau te zijn. Stapels papieren overall. Het komt erop neer dat de  politieman zegt dat beide partijen moeten schikken, echter de vrachwagen chauffeur is bang voor zijn baan. Uiteindelijk belt Frank met de eigenaar van het bedrijf en ze zeggen dat niemand schuld had en ieder zijn eigen schade moet betalen. We moeten naar een autokeuring om Franks auto te laten keuren op met name de remmen. Weer een uur rijden en gelukkig was alles goed en kunnen we de volgende dag onze reis voortzetten.

De voor mij belangrijkste highlight komt de volgende dag, Ziwa Rhino Santuary. In dit park leven Neushoorns die DAG en NACHT door rangers bewaakt worden. WE hebben een wandeltocht met een ranger gemaakt. WE zaten vol adrenaline, want te voet en dichtbij een neushoorn komen voelt nogal spannend. Al snel kwamen we een moeder met een slapend jong tegen. Zo mooi en we stonden er pakweg 20 meter vandaan. Een kwartie later nog een moeder met jong, het jong was net bij moeder aan het drinken en we stonden weer op rond 20 meter ademloos te kijken. Ik werd er emotioneel van om dit zeldzame mooie tafereel live te aanschouwen. Dit was mijn absilute hoogtepunt van de toer.

Ik bedank Carla en Frank van On African Roads voor deze onvergetelijke reis!

Ik ga zeker terugkomen in Afrika, hopelijk dan met mijn eigen Landcruiser.