Samen met met oudste zoon (Niels) en met 2 andere auto's zijn we in April 2018 naar Marokko afgereisd.

Wij met de geprepareerde Toyota Hilux, en 2 andere stellen met een oude DAF leger truck omgebouwd tot camper en een Bremach

Wij hebben elkaar leren kennen via een groep mensen die een overland reis naar Mongolie wilde gaan maken. Nadat we kennis hadden gemaakt werd wel duidelijk dat we een klik hadden een best samen konden reizen. De 2 andere stellen hadden een 7 daagse reis door Marokko geboekt onder begeleiding van gids Paul van der Pluim en zijn vrouw Jamila.

We vertrekken richting zuid Spanje, daar zullen we de boot van Tarifa naar Tanger nemen. Na 3 etappes arriveren stoppen we in Cordoba op een kleine camping. Het is slecht weer met veel regen, wind en het is koud. We bezoeken het Alhambra. In de avond vlakbij de camping in een wegrestaurant heerlijk gegeten. Het is er druk met locals en we snappen wel waarom. Eten is hier belangrijk en wordt met veel passie gemaakt. De volgende ochtend rijden we richting Tarifa waar we in de omgeving nog een off-road track rijden. Daar kom ik erachter dat de 4wd niet goed werkt. Langs 3 officiele toyota garages geweest, maar niemand die ons wilde helpen. Statement: "Er branden geen rode lampjes, dus er is niets aan de hand". Ik baal als een stekker want we gaan in Marokko ook de woestijn in.

Eind van de middag arriveren de andere stellen met de Daf truck en de Bremach. We eten en drinken wat in het hotelletje waar Niels en ik zijn neergestreken. De volgende dag, op naar de boot in Tarifa. Het blijkt een klein haventje te zijn en na wat gedoe met papierwerk kunnen we vrij snel de boot op. Ook op de boot moeten wat formaliteiten geregeld worden maar alles is een beetje onduidelijk. 

De overtocht is zwaar, hoge golven en de boot gaat echt tekeer. Er worden al spuugzakken uitgedeeld en al gauw is de helft van de passagiers zo ziek als een hond. Ook Niels trekt het niet en ziet groen en geel. 

We arriveren in Tanger, en moeten door de douane. Het gaat allemaal redelijk goed en even later rijden we door Tanger. Meteen bij een bank wat lokale munt scoren en het gas gaat erop richting Fez. Het water komt met bakken naar beneden en de provinciale weg staat hier en daar helemaal onder water. Voor onze auto's geen probleem, maar met een gewone auto kon je hier niet doorheen.

We arriveren einde middag in Fez en staan op een camping aan de rand van de stad. Er wordt ons meteen gevraagd of we een gids nodig hebben en die wordt geregeld. Of we een taxi nodig hebben om in de stad te gaan eten. Ook geregeld en al snel zitten we met 6 man in een oude mercedes. We worden bij een prachtig gebouw in de stad afgezet. Het is een groot maar authentiek restaurant. In een heerlijke sfeer genieten we van het fantastische eten en heerlijke wijn. We worden weer naar de camping gebracht en de volgend edag gaan we de oude stad (Medina) in met onze gids Abdullah. Een hele vriendelijke man die bovendien heel goed engels spreekt. In de medina kijken we onze ogen uit. Allerlei winkeltjes en ambachtslieden die op straat van alles maken. We bezoeken een tapijt knoperij waar 1 van de stellen 2 tapijten kopen en laten opsturen naar Nederland. We komen bij de leerlooierij waar veel ambachtslieden aan het werk zijn. We besluiten allemaal om in de winkel wat te gaan kopen, dus er wordt gepast en gemeten en vervolgens flink over de prijs onderhandeld. Het is namiddag en er moeten 3 kledingstukken nog gemaakt worden. Die komen ze wel brengen naar het restaurant waar we weer heen gaan.

En inderdaad, we zitten te eten en ze komen de spullen brengen om te passen. Alles behalve het vest voor Jan zijn goed. Geen probleem zeggen ze, gaan we regelen. We vertrekken uit het restaurant en ergens op een rotonde stoppen we abrupt. Er staat een mannetje met het vest van Jan te zwaaien. Snel passen... ja nu helemaal goed. We lachen hoe dit allemaal verlopen is en voor we in bed kruipen trekken Jan en Ton nog een mooie wiskey uit de auto.

De volgende dag zullen we naar Lac Auguelmam gaan in Khenifra NP. We passeren Oum Rabia waar het een enorme drukte is. Er zijn watervallen hier en het is 1 grote verkeerschaos op het smalle modderige weggetje. We worstelen ons erdoorheen, en als we er voorbij zijn is het meteen helemaal stil, geen verkeer meer. Via deze offroad track komen we uiteindelijk bij een bergmeer met een gehuchtje met een paar bouwvallige hutjes. Hier wonen Berbers.

Als we over een heuvelrand afdalen naar het meer, zien we daar een stel mensen met een Vito busje. Het zijn locals en ze zitten vast in de klei. Wij meteen in actie om die auto eruit te trekken met mijn lier en hem vervolgens met mijn sleeplint naar boven te slepen. We ontvangen applaus van de toeschouwers en de chauffeur bedankt ons.

Een Frans stel met een camper loopt langs en tipt ons om bij 1 van de hutjes te gaan eten.

Wij erheen en de man des huizes laat weten dat hij een Tahine met kip en groente kan maken. Het eten was echt verrukkelijk, al was de ambiance minder. Heel armoedig bijna troosteloos. Hun hutje was een combi van doeken zeilen plastic en stokken. Toch was duidelijk dat deze mensen hier gelukkig waren en hun gastvrijheid kende geen grenzen. We rekenen een bedrag af waar ik mij nog voor schaam, we geven uiteraard meer als ze vragen en lopen naar de auto's om te gaan slapen.

Om 4 uur in de ochtend worden Niels en ik al wakker, het is stervenskoud en het vriest behoorlijk. Daar hadden we even niet op gerekend, dus wij gaan de tent uit en starten de auto om het een beetje warm te krijgen. Als een paar uur later de zon opkomst wordt het al snel behaaglijker en we ontbijten wat.

Bij vertrek blijkt de DAF niet te willen starten. We duiken onder de motorkap beetje sleutelen en hij doet het weer. Als we bovenop de heuvelrand staan, worden we lieft maar vastberaden door het berberstel waar we gegeten hadden, gesommeerd eerst nog bij ze thee te komen drinken. De vrouw heeft in een kleioven ook nog vers brood gebakken. Nu mogen we onze weg vervolgen, maar de DAF vertikt het weer. We moeten door de bergen naar Khenifra en met de Hilux slepen we de daf een 30 tal kilometers. 

Net buiten de stad stoppen we. We moeten een garage vinden. Wij zijn echter meteen opgevallen en er komt een man naar ons toe die ons kan helpen. We komen bij een garage en meteen springen er 3 jonge mannen onder de motorkap. na een uur of 2 start de DAF weer en we kunnen verder denken we. Echter vrij snel daarna valt ie weer stil. De andere stellen besluiten in Khenifra te blijven tot de auto weer goed is. Niels en ik rijden door naar Cascade D' ouzoud waar we bij camping Zebra worden verwacht. de route loopt via Beni Mellal en Ouaouizaght door de bergen. Fraaie uitzichten brengen ons langs Barrage Bin El Ouidane. Uiteindelijk komen we via Azilal in Ouzoud bij Camping Zebra en maken kennis met Paul van de Pluim. Hij woont al lang in Marokko en gidst daar met zijn Toyota Hilux toeristen door de Atlas en Sahara. We drinken een biertje en gaan slapen in 1 van de heel fraai ingerichte kamers.

De volgende dag horen we dat de DAF het weer doet en dat de anderen onderweg zijn. We spreken met ze af om elkaar bij Ouaouizaght te treffen en vandaar onze reis onder begeleiding van Paul en Jamila te beginnen. Al snel komen we op een rots/gravel piste en kronkelen door de bergen heen. We zijn op zeg naar  Le Cathedrale een rotsmassief. We rijden in zoinnig weer een steile smalle kloof in, en in ene belanden we in een enorme onweersbui. We zien geen hand voor ogen en de modderstromen kletteren vand e berg af, bovenop onze auto's. Paul zegt overd e radio dat we wat snelheid moeten maken omdat hij bang is dat anders het laagst gelegen deel van de route helemaal onder water komt te staan. We zien de rivier naast ons zwellen, maar we komen erdoorheen. We arriveren na wat zoeken bij een groot huis waar we gaan overnachten. Van hieruit gaan we morgen een dag raften. Er wordt door de gastheren heerlijk gekookt. We drinken een paar biertjes en gaan naar bed.

De volgende dag gaan we raften en varen we door diepe kloven met spectaculaire uitzichten. Het water is hier en daar wat ruw, maar alles verloopt prima. We hebben ervan genoten. De volgende dag vervolgen we onze route door de bergen richting Anergui en Imilchil naar Tinghir. We rijden door de Todra kloof. Vlak voor Tinghir stoppen we op een groene beschut gelegen camping. Ton en Jan pakken weer een lekkere whiskey en we babbelen gezellg na over weer een mooie reisdag.

De volgende dag rijden we naar Alnif en gaan daar de grote open vlakte in. We kamperen midden op de kale vlakte, en net als Niels en ik de tent hebben opgezet komt er een zandstorm. Het zicht verminderd tot een meter of 10. Het duurt alles bij elkaar een half uurtje en we zitten enigsinds beschut naast de Bremach van Jan en Mieke.

De volgende dag rijden we over rotsachtige tracks via Tagounite naar M'Hamid. Paul heeft ondertussen met iemand gebeld om naar mijn 4wd probleem te kijken en we gaan naar een garage in Tagounite. Allemaal mannetjes duiken onder mijn motorkap en willen van alles gaan doen. Ik jaag ze weg. Ik wil dat er steeds maar 1 iemand iets doet en ik wil het kunnen volgen. Ze hebben hier namelijk niet echt ervaring met een hagelnieuwe van electronica voorziene Hilux. We raken van de regen in de drup, de auto herkent de sleutel niet meer. Ik besluit om Laurens te bellen. De garage heeft de auto aan een laptop gehangen met dezelfde software die Laurens ook gebruikt. Hij praat mij erdoorheen en uiteindelijk doet de auto het weer, maar nog steeds geen 4wd. Ik besluit hier snel weg te gaan. Paul brengt ons naar een andere garage. Daar krijgen ze het ook niet voor elkaar en later zou blijken dat ze dingen hebben opengemaakt waardoor ik voor 5 duizend Euro aan reparaties in Nederland moest laten doen. Ok, jammer, maar nu door naar M'Hamid.

We zitten hier aan de rand van de grote zandbak, de Sahara. Er wordt nog even afgetankt en Niels en ik kopen een sjaal voor om ons hoofd als bescherming tegen de zon en het zand. We gaan vervolgens de zandbak in en Paul geeft mij wat tips om met 2wd toch door het losse zand te komen. Het gaat best redelijk, al kwam ik toch 3 keer vast te zitten. Midden tussen hoge duinen in Iriqui NP maken we kamp, en Paul heeft wat hout meegenomen voor een kampvuur. Het wordt snel aardedonker en we staren naar een sterrehemel zoals ik die nog nooit gezien heb. Een magische belevenis.

Vandaag is onze laatste dag met Paul en Jamila, we rijden over zand en steenachtige pistes naar Foum Zguid. We drinken met zijn allen op een terrasje wat en nemen daarna afscheid van Paul en Jamila die richting Ouarzazate zullen gaan.  De anderen vragen mij om vanaf nu te navigeren, ik heb namelijk al routes voor het vervolg uitgestippeld. Na een korte rit gaan we de weg af, en rijden we over een rotsachtige track weer de leegte in. Ergens achter een heuvel maken we kamp, en dames maken een heerlijke maaltijd. Daarna een biertje en vervolgens naar bed met wederom een magische sterrenhemel.

We vertrekken ergens noordelijk van Tissint en rijden de bergen in over best pittige tracks. De meiden willen ergens pal noordelijk de route vervolgen. Ik wist al dat dat niet kon, maar er was geen houden aan. De track wordt smaller en smaller en op enig moment kunnen we gewoon niet verder bij Fighile. De DAF en Bremach zijn te groot voor het geitepad dat volgt. Omdraaien en terug. We vervolgen onze weg meer westwaards om vervolgens naar het noorden te rijden richting Taliouine. We vinden uiteindelijk een hotelletje en een veilige plek om de auto's te parkeren. Er wordt weer heerlijk gegeten en we gaan naar bed. 

Na ontbijt en koffie rijden we richting Taroudant en de meiden willen de oude medina bezoeken. Niels en ik hebben geleerd van vorige keer, we spreken een vast tijdstip af dat we elkaar bij de parkeerplaats treffen en gaan ieder onze eigen weg. Uiteindelijk zitten Niels en ik ergens te lunchen en bellen de anderen ons op dat ze al bij de parkeerplaats zijn. Wij komen eraan, en we rijden weer verder richting Agadir. We zitten op een 2 baans weg met veel extreem langzaam verkeer. Ik haal op enig moment een stapvoets rijdende vrachtwagen in en zeg over de radio dat de weg vrijs is om in te halen, maar Jan blijft achter die vrachtauto zitten. We rijden 20 per uur en ik wordt er een beetje kriegel van. Niels en ik moeten op tijd terug zijn in Nederland omdat Niels dan een examen moet doen.

We stoppen langs de weg en in goed overleg gaan wij alleen verder. Wij moeten nu tempo gaan maken. Het gas gaat erop en we rijden langs Agadir noordelijk naar Essaouira. We vinden een camping aan de rand van de stad. We hebben daar met een paar Nederlanders afgesproken. In Tinghir had ik mijn Skidplate vergeten mee te nemen en Paul heeft geregeld dat zij hem voor mij meenamen. Ik natuurlijk blij dat ik hem weer terug heb.

Over gewone wegen rijden we langs Marrakech en langs Rabat naar Tanger om daar de boot weer te nemen. In Tanger op het Ferry terrein is het 1 grote chaos en we hebben geen idee waar we wat moeten regelen. Er komt een jonge gast aan met een gekleurd jasje en voor 20 Euro regelt hij alles. Even later loodst hij ons met de auto een rij in om door de doaune op de boot te komen. Bij de douana kan ik de kopie van 1 van de formulieren niet vinden, en een norse oud man wijst me dat ik opzij moet gaan staan om het te zoeken. Even later, gevonden, hij nog steeds nors maar we mogen door. Het gaat tergend langzaam en ik denk dat we de boot niet op tijd halen. We staan weer in een rij en wat blijkt, alle auto's worden met een groot rontgen appararaat gescanned. Dat gaat heel langzaam. Als wij gescanned zijn wordt ik direct weer aangehouden en moet uitstappen. Ik moet alles openmaken en uitleggen wat ik bij me heb. Vervolgens de drugshond erlangs. Eindelijk kunnen we de boot op. Wederom chaos, er gaan auto's terug af, en in andere volgorde er weer op, wat een puinhoop. De boot vertrekt uiteindelijk 2 uur later dan gepoland en gelukkig hebben we een kalme zee.

We arriveren in Tarifa en de Spaanse douane zijn we zo door. We knallen vanaf hier in 3 dagen naar huis en kijken terug op een geweldige ervaring. Voor ons waren de binnenlanden geweldig, mensen super lief en behulpzaam. Kunnen wij in het westen nog veel van leren. Wij zijn minder van de steden, al was Fez wel geweldig. Langs de kust is alles al te toeristisch en was er voor ons niets te beleven. Marokko wil ik graag nogmaals doen en dan meer langs de oostkant afzakken naar de Sahara.

Paul en Jamila bedankt voor de goede zorgen en gezelligheid. De andere stellen ook heel erg bedankt dat we ons konden aansluiten. Het was heel gezellig!