Ik bespreek de 2 route opties om naar Ushguli te rijden, er is een die hard offroad track via de Latpari pass en een langere maar eenvoudiger route via Mele. Ik besluit de laatste te nemen omdat ik alleen reis en ook omdat men mij waarschuwde dat de moeilijke route maar zeer zelden gereden werd.

De volgende ochtend ga ik op pad, en al snel veranderd de betonweg in een offroad track. In het begin zijn er wat wegwerkzaamheden, ze zijn de weg namelijk aan het verbreden en van beton aan het voorzien (jammer). De track is hier en daar pittig, maar goed te doen, en ik heb prachtig zonnig weer. Prachtige uitzichten op de Kaukasus met zijn besneeuwde toppen. Ik ben helemaal in mijn element. Ik klim hoger en hoger en kom langs de uitlopers van een Gletsjer. Als ik de Sagaro pass over ben daal ik af richting Ushguli. Ushguli is 1 van de meest afgelegen plaatsen in Georgie en in de Winter is het onbewoond omdat het niet meer bereikbaar is. Het is al behoorlijk uitgestorven in het dorp. Ik rijdt mijzelf uiteindelijk helemaal klem en moet in de smalle paadjes omkeren en een stukje terug rijden. Uiteindelijk vind ik de weg weer richting Mestia. In Ushguli staan de beroemde verdedigingtorens die ik ook in Omalo heb gezien. Kenmerkend voor deze streek waar door de eeuwen heen bijzonder veel oorlogen zijn geweest.

Ik vervolg mijn weg naar Mestia, daar zal ik een Russisch stel ontmoeten waar ik in Televi in onze B&B kennis mee had gemaakt. Eerst volgt een stuk offroad langs steile hellingen, daarna wordt het een betonweg. Ook hier zijn ze bezig de weg helemaal naar Ushguli te verharden. Overigens toen ik later op de terugweg in Turkije was kreeg ik van het Russisch stel een video te zien waarop een komplete bergwand was ingestort. 10 dagen daarvoor reed ik daar dus zelf. Een bizarre gedachte!

Met de Russen een uitstapje gemaakt naar de voet van een gletcher, alleen de steile wandeling ga ik niet mee omdat ik enorm last heb van een eksteroog op mijn rechter voet. Als ze terugkomen met hun taxi/gids, rijd Efim met mij mee terug. We knallen over het puinpad en hij vind het helemaal geweldig in de Landcruiser. We arriveren uiteindelijk in onze B&B en krijgen van de vrouw des huizes een enorme en lekkere maaltijd voorgeschoteld. Onze gastvoruw spreekt goed Russisch en Engels en verteld over de tradities van de Svannetianen. Prachtig om de verhalen van dit trotse volk van haar te horen. Uiteindelijk zien we een magische zonsondergang boven de besneeuwde bergtoppen.

Volgende etappe