Georgie zuidwesten

We rijden naar de Turks Georgische grens waarbij we bij de grens een enorme file vrachtwagens inhalen. Bij de grens gekomen zijn er maar 4 auto's voor ons, maar het duurde toch nog 1 uur om erdoorheen te komen. Alles gaat soepel en we rijden naar een B&B in Chakvistavi. Het laatste stukje is deels off-road en supersteil (c.a. 25%). We worden supervriendelijk ontvangen en we krijgen 2 hele mooie hagelnieuwe appartementjes. We vragen de vrouw des huizes of we iets eenvoudigs kunnen eten.., natuurlijk! Een uur later krijgen we in de tuin een enorm feestmaal voorgeschoteld, EN een fles van hun eigen gemaakte wijn. Na het eten drinken we nog een 2e fles wijn en duiken ons mandje in. Het bevalt ons hier goed, midden in heuvelachtige bosrijke natuur en we besluiten nog een dag te blijven. We maken een uitstapje in Mtirala National Park. Echt waanzinnig mooi. We willen een off-road track rijden om boven op een berg te komen, maar na enige tijd is de track verdwenen en we keren om.

De volgende dag rijden we over weg nummer 1 naar Khulo. Het begint met asfalt, maar al snel wordt het een off-road track met diepe gaten. Gewone auto's (heel veel Toyota Prius) rijden hier stapvoets, maar wij kunnen toch met 40-50 per uur doorrijden. In de buurt van Khulo zoeken we een onderkomen. Het begint ineens gruwelijk hard te onweren en plenzen, maar gelukkig als Wendy vraagt om slaapplaatsen is er plek. Of we wat kunnen eten... tuurlijk, en er komt een eenvoudige, maar lekkere maaltij op tafel. In de B&B zijn ook wat Georgische studenten, we hebben geanimeerde gesprekken met ze, waarna we ons bedje in kruipen. Na een lekker ontbijt vertrekken we weer, verder oostwaards.

In ene is de weg afgesloten, ze zijn aan het werk met explosieven en het zou nog zeker 4 uur gesloten blijven. Wendy had een paar kilometer terug een bruggetje over de rivier gezien, dus wij daarheen. Aan de andere kant wordt het ineens stevig off-road, steil smal en modderig. We zijn niet de enigen die dit proberen en al gauw wordt het in 1 van de gehuchtjes een enorme chaos want ook van de andere kant komt verkeer, en elkaar passeren is onmogelijk. Auto's worden in tuinen en op erven gemanoevreerd om plaats te maken. Een gezellige puinhoop, maar na een uur kunnen we inmiddels in kolonne door. We komen weer op de hoofdweg (nog steeds off-road met diepe gaten) en rijden de bergen in naar Goderdzi (over de Goderdzi pas). Ineens ligt er maagdelijk nieuw asfalt. We zien enorme bouwprojecten... het is hier namelijk een ski gebied.

In het dorpje bovenop de pas hebben we wat boodschappen gehaald, Wendy gaat brood halen en het werd ter plekke gebakken. Met aangevulde voorraden rijden we de pas af naar beneden. In ene is het bosrijke, bijna jungleachtige berglandschap veranderd. De weg is nog steeds onverminderd slecht (puin) en we komen langzaam de bergen uit. Via Adigeni en Akhaltsikhe rijden we richting Aspindza waar we langs een rivier een mooie wildcamp vinden. We installeren ons en gaan wat eten koken. Wat een rustgevende en prachtige omgeving is het hier. Naast het kabbelende water vallen we in slaap.

De volgende morgen proberen we via Akhalkhalaki richting het Paravani meer. Het landschap veranderd in uitgestrekte gras vlaktes en het lijkt wel of we in mongolie zijn. We rijden links om het meer heen waar we enorme kuddes schapen zien. We rijden dwars door het steppelandschap en stoppen bij een jonge herder. Wendy maakt een praatje met hem en geeft hem wat drinken en lekkere koek. Hij verteld ons dat de kuddes die we zien allemaal van hem zijn. Het zijn er duizenden.

We rijden door over een vreselijk slecht pad, en komen langs overblijfslelen van een russisch uitziend dorp. Uiteindelijk komen we weer op een doorgaande weg, en we rijden via Tsalka en Manglisi door naar Tiblisi.

Volgende etappe